Zencilere sadık ol, yoksa bedenin gibi ruhun da beyazlaşıp önderini izlersin.
1819- 1891 yılları arasında yaşamış olan büyük Amerikan yazarı Herman Melville'in en güzel öykülerinden biri kabul edilen ''Benito Cereno...''
Bir ispanyol gemisinde yaşanan köle ayaklanmasını konu alan ''Benito Coreno''da Melville, denizcilik ve gemicilik deneyimlerinin yanısıra, insanın öykü kurgusu içinde dramatik simgelerle bezenmiş süslü bir edebi dille yazılmış olan öyküde, ikkili ilişkiler göze çarpıyor.Adı Benito Cereno olmayan geminin kaptanı Alaso, Cereno'nun güvertesine geçer. Kendi gemisinden ziyaret amacıyla gemideki herkesin siyah olduğunu fark eder. Beyaz bir kaç insan arar ve uzun uğraşlar sonucu birkaç beyaz insanla karşılaşır.
Roman tarihindeki psikolojik betimlerin en güzel örneklerinden biri olarak görülüyor bu kitap. Okumalısınız, dönemin sosyo boyutunu, siyah ve beyaz ayrımının ne tür bedellere kurban gittiğini, zencilerin yaşantısını, karşılaştıkları zorlukları...
Kitap ile ilgili birkaç eleştiri yapacağım.
Kitapta okumak isteyenler veya okuduklarında zencileri aşağılama, nefret ve kin güdüsü besleme olarak görebilir ve kitaptan, yazardan nefret edebilirler. Aman sakın böyle bir hataya düşmeyin. Herman, 18.yy'da zencilerin yaşayış biçimini, dışarıdan nasıl göründüklerini o kadar iyi bir şekilde yazmış ki, bir an gerçekten yazar da nefret ettiği için mi yazdı diyebiliyorsunuz. Bir tane örnek vereyim, kitapta geçen birkaç örnek;
1-Uyuyan annesinin yüzünü tırmıklıyordu, ''Dişi zenci'' uyanıp çocuğu emzirdi.
Dişi zenci? Düşünebiliyor musunuz? Erkek zenci ve dişi zenci diye hitap ediliyor. Onları insan olarak görmiyor, hayvan olarak görmüyor onları iblis diye nitelendiriyorlar. Can alıcı bir noktaydı. ''Dişi zenci...''
2- ''Zenciler gözü dönmüş cailer olduklarından'' (70)
Bunun yorumunu size bırakıyorum. :)
Keyifli okumalar.
