Sait Faik bu kez bir ay boyunca izlediği adliye mahkemelerindeki “tutukluların” öykülerini yazıyor. Bu kişiler Sait Faik ‘in bildik evrenin bildik yüzleri:kimsesizler , yoksullar, işsizler, balıkçılar, oyun olsun diye hırsızlık yapan çocuklar. Ve öte yanda yargının soğuk yüzünü yansıtmaktan uzak, iyicil yargıçlar çıkar karşımıza. Suçlu olarak mahkemede bulunan çoğu kişiyi, önce insan olduğunu anımsatan ayrıntılarla, onların önce bir oğul ya da bir baba olduğunu vurgulayarak anlatır Sait Faik. Aslında ona göre suç da yoktur, suçlu da. Okura da hepsini tahliye etmek düşer.
