Uçup giden varoluşumuzu çaresizlik ve umutsuzlukla terk ederken belleğimiz bir ben'in var olduğu varsayımıyla bir ilişkiler ağı kurar.Var olmakla bellek arasında geçişi sağlayan bu ben, varoluşun dinamizmine çoğu zaman ayak uyduramaz. Böylece varoluş belleğin dışında devinir.Bu varoluşun içinde bir ben aradığında yani içe dalındığında ne olur?