E.M.Cioran bizim Sunay Akınımız gibi dersem sanırım yanılmış olmam. Ardı arkasına bilgiler veren, okunduğunda "hımmm, doğru, tabi yaa, anlıyorum" iç seslerinin eşlik ettiği ama bittiğinde geride pek de bir şey bırakmayan uçup giden bir kitap oldu benim için. Hazır bilgiye konmayı sevmeyip cümlelerin peşine düşmeyi seven bir okur olarak açıkçası beni tatmin etmedi. Kitap hakkında genellikle olumlu yorumlar yapılması da sanıyorum beklentimi yükseltti ama sonuç? Okurken alınan keyifin okuduktan hemen sonrasına kadar bile sürmemesiyle; hüsran.