Ama sonra bir demir parçası, iğrenç bir böcek gibi havada vınlayarak üzerine geldi kardeşinin. Savaştı çünkü. Ve demir parçası bir yağmur damlası gibi yapışıp kaldı kardeşinin derisine: birden kan, gelincik gibi çiçek açtı karda. Gökyüzü laciverttaşıydı, ama çığlığı kabullenmedi. Ve kardeşinin son çığlığı vatan olmadı. Anne de, Tanrı da olmadı. Onun son çığlığı buruktu ve keskin: Lanet olsun! Yavaşçacık: Lanet olsun! Ve çığlık ağzını kapadı. Bir daha hiç açılmamak üzere. Geçti.