Sevgili Albert,
Umarım siz değil de sıkıntılarınız bitip tükenmiştir. Siz “mutlu” (haklı olarak mutlu!) olmadığınız zaman ben de üzülüyorum. Yaz burada güzel yaşlanıyor, yapraklı değneği elinde tarlalardan geçmeyi, gezinmeyi sürdürüyor. Ama havada, nesnelerde öyle bir üzüntü, öyle mıknatıslı bir kaygı var ki! Varlıklarsa kendilerine zarar veriyorlar yalnızca, yaralara hep tan sökümü. Sevmeli mi, sevmemeli mi? Nasıl da uzun bir baş dönmesi... İkisi birden sürmüyor asla. Tam da ikisi birden olduktan sonra! Ötekiler, ahlak, kendi hazzından başka hiçbir şeyin bozamadığı o kurulu ocak... Yeter mi bu? Bilinmez. Yaşam sürer.
René Char, Ekim 1949
Sayfa 41 - Yapı Kredi Yayınları
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.