224 syf.
9/10 puan verdi
Murakami'nin okuduğum dördüncü kitabı oldu.
Okuma sıram plansız bir şekilde sırasıyla yazarın 1992, 1999, 2005 ve 2014 yıllarında orijinal baskıları yayımlanmış kitaplarına denk gelmiş.
Böylece zaman içinde yazarın tekniğinin nasıl geliştiğine şahitlik etmiş oldum.
İlk okuduğum kitabı olan 
Sınırın Güneyinde, Güneşin Batısında 'yı vasat bulmuştum, ikinci kitabını teknik yönden daha derli toplu buldum, üçüncüde daha özgün ve Kadınsız Erkekler'de ise bir ustalık dönemi eseriyle yüz yüzeydim artık.
Bence Murakami çok çalışarak, yaptığı işi severek ve ciddiye alarak çıtayı hep daha yukarı taşımayı başarmış bir yazar.
Önceleri 1q84 gibi hacimli kitaplarına burun kıvırsam da Kadınsız Erkekler'den sonra 1q84 için içimde bir heyecan oluştuğunu itiraf etmeliyim.
Kadınsız Erkekler yedi öyküden oluşuyor ve Murakami'nin yazımının bana göre temel özellikleri olan hayatın ve insanın doğal hali ve olduğu gibiliği, ilişkiler-cinsellik ve gizem ve fantastik ögeleri bünyesinde barındıryor.
Murakami'nin doğal akıcılığı hikayelere gömülmenizi kolaylıkla sağlıyor ve öykülerin hepsinin ortak özelliği ise öylece belirgin bir sonuca ya da mesaja bağlanma ihtiyacı duymadan bitiveriyor olmaları.
Bir kusur değil elbette.
Çoğu karakter o kadar hayatın içinden ki öykü bitse de onların hayatlarına devam ettiğine dair bir kesinlik duygusu oluşturuyor ve yarım kalmış bir şey yok, hissi veriyor.
Murakami bu öyküler içinde modern edebiyatın çeşitli tekniklerini adeta konuşturmuş, o nedenle teknik yönü de kuvvetli anlatılar sunmuş okura.
En beğendiğim öykü 'Kino' oldu -ki yedi hikaye içinde en son kaleme aldığı buymuş.
Bu arada öykülerden biri diğerlerinden farklı bir çizgide ve Kafka'ya gönderme niteliği taşıyor, der ve gerisini size bırakırım.
·
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.