Bence de öyle, fakat burada Cemil Meriç aslında uzakta olmak zorunda kalmanın acısından bahsediyor. Öncesi şu şekilde: "Hakkın var. Metin olmalıyız. Bu ilk bakışta suni bir ıstırap. Nasıl olsa geleceksin, nasıl olsa birbirimiziniz." Ve ardından yukarıdaki cümleler geliyor. Devamında da şunlar var: "Acı saadetin bir nevi kefareti imiş gibi geliyor. Unutmak ve avunmak ihanetlerin en büyüğüymüş gibi geliyor. Zaten bu gerginlik uzun sürmez, sinirler çelikten de olsa gevşer."