Gönderi

İsmail'e, neden, niye demedim, hakkım yokmuş gibi geldi. Otellerde restoranlarda milletin bkunu püsürünü temizlemişlik senelerce, küçük ümitlerimizi de ufalayıp söndürmüştü bu hayat. Yılların sefaletinden sonra dibe çöken tortu, bütün günlerin birbirine benzediği bir kum havuzuydu. Her şeyin içine sçlmadan önce ben bir parça gülüyorsam İsmail ağız dolusu gülüyordu. İkimizin de yüzünde kaskatı bir ifade vardı şimdi. Bu dünyada istediğimiz bir parça mutluluktu oysa, çok şey değildi, karşılığı bu kadar ağır olmamalıydı. Hayatımızın müziğini susturmuşlardı, hayatımızın şiirini karalamışlardı. Vedalaşırken sarıldık, çok ağır gelmişti seneler sonra İsmail'i o halde görmek.
Sayfa 123Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.