Hakan Günday okumayı en sevdiğim yazar.Hayatımın romanı dediğim Kinyas ve Kayra'yı yazmış,yeraltının en iyi yazarı benim gözümde.Evet bol bol burada övebilirim kendisini çünkü sevgim baya uçsuz bucaksız kendisine... Yazdıklarıma spoiler damgası vuracak olanlar olur mu bilmem bu sitede neyin ne olacağı belli olmuyor malum varsa direkt okumadan geçsinler.Şimdiden UYARI! Kendisinin bir sürü kitabını okudum.Bence Daha kitabı diğer romanlarından biraz farklı.Daha gerçekçi bir konuyu almış mesela.Haberlerde görüp bildiğimiz ama 5 saniye sonra unutup,hafızamızda kaybolan,samimiyetsiz olarak 20 saniyeyi geçmeyen bir üzüntü duyduğumuz derin,malesef günümüzün gerçeği haline gelmiş bir konuyu ele almış; ülkesinden,evinden ayrılmak zorunda kalan mültecileri.Bu mültecileri vicdansız bir babanın ve her türlü iğrençliği görmüş ve yapmış oğlunun gözünden anlatıyor.Bu konuyu acındırmaya çalışma duygusu olmadan bütün gerçekliğiyle bize sunuyor.Sunarken tüm iğrençliğiyle önce gözünüze sonra kalbinize batırıyor.Hakan Günday'ın olayı da bu.Bazen okuduğum cümlelerden midem bulanıyor,başım dönüyor ama bu olanlar gerçek,burası bu kadar kötü bir yer tokadını yiyorum anında.Burası bu kadar kötü bir yer,sen bunları okuyorsun sadece oysa insanlar her gün her an bunları yaşıyor diyorum mesela sürekli.Bu yüzden belkide Hakan Günday'ı okumayı seviyorum.Dünyanın toz pembe olmadığını,karanlık hemde zifiri karanlık olduğunu,kendini her an koruman gerektiğini hatırlatıyor bana.Çıplak kalarak gerçeklerle yüzleşmeni sağlıyor.Gördüklerin hoş değil ama gerçek! Kitap boyunca baş karakter Gaza'nın başına öyle şeyler geliyor ki tamam diyorsun bu sefer iyi bir şey olacak,olmalı!Ama olmuyor.Tekrar diyorum kendime Hakan Günday'ın cümlelerini okuyorsun sen.İkinci bir tokat daha yiyorum.Ve yazarımız kitap boyunca beni tokat manyağı yapıyor... Bu kitabın diğerlerinden farklı olduğunu düşünmemden biri de sonuyla alakalı galiba.Sonunda her şeyin başladığı ya da bittiği dediğimiz bir yerde bitmesiyle ben bu kitabı daha çok seviyorum. Kitabın sonu Afganistan'ın Bamiyan (ya da Bamyan) Vadisi'nde iki Buda heykelinin olduğu yerde bitiyor.Açtım baktım neymiş neyin nesiymiş gözümde canlandırmak istedim.2001 yılında Taliban yok etmiş bu heykelleri neden çünkü inançlarına tersmiş.Yapıldığından 1500 yıl sonra yok edilmek istenmiş hemde 21.yüzyıl denen sözde modern bir çağda! Bu tıpkı bütün roman boyunca bu yüzyılda yerinden yurdundan zorla göç ettirmeye zorlanan o insanların acı hikayesine benziyor...Aynı kafa aynı gerekçeyle,şiddetle ya da dinamitle farketmeden ait oldukları yerden silinip gitmesini istiyor.İşte bu gelinen son nokta...Bir heykel yüzyıllar sonra tehlike unsuru oluyor,bir çocuğun yaşamaması için çaba gösteriliyor.Kaçıp gidilen yerde mutlu olacağını sanan o göçmenler,aslında yıkılmaya çalışılan ve geride dev oyuk olarak kalmış o heykellere benziyorlar...Böylece kitabı bitirmekle kalmıyor,hiç unutmayacaklarım odasına koyuyorum.Hakan Günday'a olan sevgimde katlanarak büyüyor...:)

DahaHakan Günday · Doğan Kitap · 202313,9bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hanım Kızılay