Kitabı okuyup bitirdiğimde bir his kalıyorsa bende,beni ben yapan insan olduğumu hatırlatan,o kitap benim için iyi kitaptır.Ben o kitabı sevmişimdir.Şükran Yiğit'i tanıdığım için mesut hissediyorum kendimi.Cümleleri hem çok yalındı hemde hiçbir yerde bulunamayacak kadar romantikti.Altını çizdiğim cümleleri değil,paragrafları oldu.Ankara'yı,dönemin siyasi gerginliğini,o gündeme rağmen süren aşkları,eskiyi,yıllar geçtikten sonra değişen yerleri,her şeyiyle mükemmeldi.Bir gün gelecek,değişecek her şey ve biz bulmayı umduğumuz yerlerde bambaşka şeyler göreceğiz.Bu gerçeği okumak canımı acıttı.Hisli bir kitap mıydı yoksa ben mi hislendim bilmiyorum.Hikayeler,her bir karakter alıp beni başka diyarlarlara götürdü,belki de eskilere...Eskilere olan özlemim içimde tekrar canlandı...
