··
143 görüntüleme
Hakkatten elinin ayarı yok Murat :) pes! ! :)
Güzel olmuş ,ne ara okudun da yazdın ,şaşırtıyorsun beni :))
Yüreğine sağlık :))
Kısa yazdım diye düşünmüştüm oysa ki. :))))
Dün bitirdim, hızlıca yazdım incelemesini. Bekletmemem gereken bir incelemeydi. Ben teşekkür ederim abla, birazdan senin incelemendeyim. :)
3 sonraki yanıtı göster
Şahane bir değerlendirme olmuş kardeşim. Uzun bir cevap yazacağım, kısa şunları diyeyim. Ben de Çepni'yim. Karadenizli Türkmenim. :)
Geçenlerde Ayfer Tunç'un bir röportajını okurken, ülkede yazılan romanlara doğru dürüst eleştiri yazısı gelmemesinden, kendi romanları için de yeterince okur yorumu alamamaktan bahsediyordu. Bunu düşününce sizlerin sayesinde ne kadar şanslı olduğumu anladım. Burada doğrudan iletişim kurabiliyoruz.
Senin incelemeyi okurken, o kadar mutlu oldum ve gurur duydum ki! Hangi yazara böyle derinlikli ve upuzun yorumlar ulaşıyor acaba?
Dediğim gibi, gün içinde daha uzun yazacağım inşallah.
Gün içinde uzun yorumunu bekliyor olacağım. İncelemeyi beğenmiş olman da güne güzel bir başlangıç yaptığımızın kanıtı olsun. :))
Eleştiri yazan söz de eleştirmenler, ne yapıyorlar da eleştirmen sıfatı kazanıyorlar ona iyi bakmak lazım. Sürekli film izleyen bir insan buna sinefil diyoruz, kalkıp yönetmenden oyuncusuna kadar demediğini bırakmıyor. Çok kitap okuyan ya da film izleyen birisi kendi keyfi üzerinden yorum yapmayı, özellikle, kitleyi harekete geçirmeyi hedefliyor.
İlk önce eleştirmen kimdir, ne yapmıştır ona bakmak gerek. Her eleştiri eleştiri değildir, bir çoğu kendi bastırılmış hayatlarının, bir başkasının eserine kıskançlıkla yaklaşmasına neden oluyor.
Bizlerde şanslıyız ki, seninle aynı platformda bulunuyor ve sohbet edebiliyoruz. Çok teşekkür ederim yorumun için, daha uzununu da bekliyor olacağım. :)
@Murat Ç kardeşim.
Önce kısa notumda bahsettiğim şeylerle başlayayım. Şahane bir değerlendirme olmuş demiştim. Eline sağlık.
Samsun halkının bir bölümü gibi, ben de Çepni'yim. Karadenizli Türkmenim. :)
Geçenlerde Ayfer Tunç'un bir röportajını okurken, ülkede yazılan romanlara doğru dürüst eleştiri yazısı gelmemesinden, kendi romanları için de yeterince okur yorumu alamamaktan bahsediyordu. Bunu düşününce sizlerin sayesinde ne kadar şanslı olduğumu anladım. Burada doğrudan iletişim kurabiliyoruz. Senin incelemeyi okurken, o kadar mutlu oldum ve gurur duydum ki! Hangi yazara böyle derinlikli ve upuzun yorumlar ulaşıyor acaba?
Başlangıçtaki roman takdimin çok hoşuma gitti; eksik olma. Roman bir otobüs yolculuğu vaat ediyor zaten, ancak yolcuların iç dünyalarına da bir yolculukla birlikte…
Ömer’in o tespiti bir coğrafyacı olan yazarın tespitidir aslında :))
Din istismarı maalesef sadece bu topraklarda değil, Çetnik faşizminde olduğu gibi karabayraklılarda olduğu gibi, hemen her yerde. Bunun panzehiri, makul olmak, aşırı yorumlardan uzak durmaktır. Kur’an’da da buyurulduğu gibi, senin dinin sana, benim dinim bana… Reçete insan olmakta. Yoksa dediğim gibi Müslüman bir Türk olarak benim nazarımda aslolan masumiyettir, zulüm bendense ben ondan olamam.
Ben şöyle gözlemledim; bu romanı okuyan insanlar, mesela senin gibi tepeden tırnağa bir Atatürkçü, milliyetçi, dindar, sosyalist, liberal, apolitik vs… Farklı mecralarda okurlar oldu. Ne mutlu ki bana hepsi tarafından sevildi ve kayda değer bulundu. Bunu bir popülizm olarak görmüyorum, bilakis okurların farklı kimliklerine rağmen insan olma müştereğinde buluşabilmelerinde görüyorum. Ömer’in dediği gibi illa bir kimlik istiyorsan demokrat ve insan bakış açısı…
Atatürk, bir devlet politikası olarak baskı unsuru olarak kullanıldığı dönemde yanlış yorumlandı, ters tepti. Onu doğru tanıyamadık. Ben dönemin şartlarını anlamış ve doğru ya da yanlış, ne yapamaya çalıştığını çözmüş biri olduğuma inanıyorum. Romanda da Ömer’in hem Atatürk’e hem de demokrat ve hoşgörülü bir lider olan Alija’ya olan sempatisinin altını çizmek istedim.
Bosna, dünya için hiç unutulmaması gereken bir insanlık laboratuvarı idi. Bu konu hakkında çok doluyum, çok fazla şey yazabilirim. Ama Aida’nın dediği gibi, bir daha unutmamamız içindi belki de bütün bu vahşet.
"Cennete gitmek için başka insanların hayatlarını cehenneme çeviriyorlardı.” Cümlesinden sonraki paragrafına bayıldım. Çerçeveletip asmak lazım. Çok haklısın…
Savaş büyük bir felakettir ama en çok da kadınlar ve çocuklar için. Tespitin doğru, kadın istismarını, radikal gruplar tarafından cinsel obje ve zafer nişanı gibi yorumlanmasını anlatmaya çalıştım. Aida Spahiç gibi bir karakteri üretmekten dolayı gurur duyuyorum; o özel bir insan ve Bosna’da onun gibi çok kadın var.
Asansör sahnesindeki gerilimi sonlandırmaya yüreğim elvermedi. Ancak maalesef toplumda sonlandırılmış nice acı var.
Aida ile Jelena diyaloğu daha uzun tutabilir miydi? Elbette. Hatta asıl eleştiri bana Bosna kısmının başlı başına bir roman olabileceği yönünde geliyor. Olmayacak iş değildi elbette lakin benim tarzım bu. Tuna’nın Türküsü’nde de bir Kırım hikayesi vardı, romanın içinde, ayrıca roman olabilecek.
Abutalip Kuttubayev, benim roman kahramanım. Orada Aytmatov ustaya bir selam çaktım tabii; keza İlyas ve Aysel isimlerinde de öyle. ( İlyas – Asel orijinali )
Musa’nın tribüncülük dönemi için somut bir isim veremem. Şu kişidir diyemem. Ama ben de bir tribüncüyüm, Samsunspor deplasmanlarında 30’dan fazla vilayet görmüş bir adamım. Prototipleri görebiliyordum pek çok takımın tribününde. Ancak GFB Sefa, aklımın ucundan bile geçmedi. Onu söyleyebilirim.
Velhasıl, milliyetçi-muhafazakar bir ortamdan çıkıp gelmiş ancak otuzlu yaşlarımda hayata daha farklı bakmaya başlayıp, bedeller ödemiş, muhasebesini yapmış ve yapan birisi olarak yola düşürdüğüm gölgeler bunlardı. Anlaşılmış olmak güzel bir duygu.
Tekrar teşekkür ederim.
İş güç ben de anca cevap yazıyorum. :)
Takdim konusu bir anda aklıma geldi. Önceden Ç News yapıyordum hatırlıyorsan, şimdi yapmıyorum ama farklılık olsun istedim, senin de hoşuna gitmiş olmasına sevindim.
Kitapta ki karakterleri bir nevi yazarın kafasında ki düşüncelerin dışarı çıkmış versiyonu olarak düşünebiliriz. Yani tarihsel bilgi çoksa, tarih konusunda kendisine güvendiği içindir. Bunu da bildiğim için kitabı öyle okudum, ona göre de incelemesini yaptım.
Kitabın herkesi kucaklayabilmesinin nedeni, ülkemizin içinde bulunduğu durumu düşündüğümüzde kutuplaştırıcı değil de, olayların içinde birleştirici vurgularla sunulması. Hiçbir konu beni rahatsız etmedi. Ne dini konular ne başka şeyler. Hem Osmanlı hem Cumhuriyet vurgusu yerinde kullanılmıştı, bir yan aramamak lazım.
Avrupa'nın göbeğinde işlediler bu suçları, mahkemeye çıkıp bize yapılanları görmediniz mi diyecek kadar da aşağılık bir komutana sahiplerdi.
Söylediğin paragrafa olan yorumun için özellikle teşekkür ederim. İnsanlar, yaşadıklarının farkında değil, iyilik ya da kötülük yapanda farkında değil. Yetinmeyi bilmemek, daha fazlasını istemek gibi bir hastalık var. Durduk yere bir ülkeyi savaşa sokmak mantık işi değildir mesela, bu mantıksızlığa uyup destek vermek ise bir tanıma giremez. Tanımı yok bunun. O yüzden insanın var oluş amacı her bedende her ruhta farklı anlam taşıyor. Mutluluk... Dışarıda çöpten kağıt toplayan insanların mutsuz olduğunu sanır insanlar. Halbu ki onların yaşantısının ne kadar mutlu olabileceği hakkında kimsenin fikri yoktur. Sadece parası olanlar mı mutludur. Tam tersi mutluluğa en uzak kitledir. 1960 larda Beatles dünyanın en meşhur grubuydu. Hayran kitleleri yüzünden dışarı çıkıp gezemiyorlardı. Grubun dağılmasının ama sebeplerinden biridir mesela. Para asla mutluluk değildir.
Kesinlikle kendi başına bir roman olur. Çok güzel işlenmiş. Ellerinde detaylanırsa iyi bir savaş romanı olacaktır kanaatindeyim.
Gfb'li Sefa tam Musa'nın karakteri ile örtüşüyor. O yüzden yazdım aslında. Fenerbahçe'li olmamasına karşın rant için her şeyi yapmış, kulüp ile taraftarı birbirine sokmuştur. Bir de kulüp üzerinden rant sağlamaya çalışmıştır. Tek amaç paradır. Çok benzer gelmişti. Acaba demiştim. :)
Kesinlikle anlaşıldığını düşünüyorum. Hepimizin gölgeleri var, sadece dışarı çıkmayı bekliyorlardır. Hayat insana her zaman bir seçenek sunar. Seçeneğin olmadığını düşündüğümüz zaman bile sunar sadece farkında değilizdir. Değişken bir dünya da değişken bir hayat yaşıyoruz. Kesinliğimiz yok olmayacak da. Bazen bu seçenek yaşamla ölüm arasında bile olur, böyle bir seçimle karşı karşıya kalmamak dileğim olsun.
Hem kitap hem de yorumların için teşekkür ederim. Yüreğine sağlık. Çepnilere selam olsun. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Nasıl ki aşk şiiri yazmak için aşık olmaya gerek yoksa ve bir şarkıyı beğenip, beğenmemek için şarkıcı olmaya da gerek yoksa, aynı zamanda bir kitabı eleştirmek için de yazar olmaya gerek yoktur. Gün oluyor Dostoyevsk'i bile yerden yere vurulabiliyor, Goethe'nin bir kitabı için dünyanın en kötü kitabı denilebiliyor.
Eleştiri kıstasımız yazar olmak olacaksa burada boşuna inceleme yazıyoruz demektir. Bu kitaba yazılmış eleştirel iki incelemeden birinin sahibi olduğum için yukarıda sarf ettiğiniz bazı sözleri üzerime alındım ve yazma gereği duydum. Olabildiğince objektif yorumlamaya çalıştığım ve yazarın hakkına girmemek için azami dikkat gösterdiğim incelememden dolayı, üstü kapalı şekilde ukala denilmesi kabul edemeyeceğim bir şeydir. Bir okur olarak gördüğüm şeyleri, yazara nezaketimden dolayı yazmasaydım, okurların hakkına girmiş ve okura nezaketsizlik göstermiş olacaktım. Özsaygısı olan her okur benim yaptığımı yapardı.
Merhaba Rahime Hanım, hoş geldiniz. Öncelikle paylaşımını yapmadığım incelemeleri okumamış olduğumu yani sizin incelemenizi okumadığımı belirteyim.
Öncelikle yazdığım yazının sadece 1000k ile ilgili olduğunu düşünmeniz biraz yanlış olmuş. Çünkü dar kalıp düşünmeyen bir insanım. Kitapları seviyorum ve bende uyandırdığı etkiyi hep paylaşıyorum. Yalnız hayat kitaplardan ibaret değil bunu da belirtiyorum. Film, dizi, belgesel izliyorum. YouTube üzerinden günlük ortalama 2 saatlik video izliyorum. Bunları neden yazıyorum? Eleştiri her yerde var, o kadar çok yazı okuyorum ki, insanların eleştirmenin E'sini bile bilmediğini düşünüyorum. Herkes eline kılıç alıp, içerik üreteni, kitabı yazanı, filmi yöneteni delik deşik etmeye çalışıyor. Burada şunu söylüyor insan; HAYROLA?
İnceleme içerisinde bence olan kısımların yapıcı olduğunu görmüşsünüzdür. Yıkıcı olmak istersem de olurdum, bu benim tercihim. Bir okurun, eserleri yayınlayanlara neler hissettirdiğini anlamaya çalışmak empati dir. Bir yorum, bir hadsizlik başka bir insana yıkıcı şeyler düşündürtebilir.
Sizin nasıl bir eleştiride bulunduğunuzu bilmiyorum. Ben eleştiri yazmak için değil kitapların bana hissettirdiklerini yazmakla ilgileniyorum. Eleştirmek istersem dilimin sivriliğini de biliyorum. Olumlu eleştiri yapabilmek önemli bir kıstastır. Elimize fırsat geçtiğinde ölümüne hançer sallamak bana göre olmayan bir durum.
Dostoyevski de Tolstoy da eleştirilir. Bu benim işim değil, insan her şeyi eleştirir ama çok az memnun kalır. Bu doğanın karşısında duramam ama katılmamakla kendime bir seçenek yaratabilirim.
Savunamayacağım şeylerden bahis açan birisi değilim. Yazdığım şeyin de sonuna kadar arkasındayım, hatta önünde yürüyor bile olabilirim şu an.
Şahsınıza ve sadece buraya özgü bir yorum olarak düşünmeyin, yazdığım şeyler bir çok şeyi kapsar. Ve sadece bu platformu değil, bir çok konuyu ele alan bir yorumdur.
2 sonraki yanıtı göster
Sakallarının ardına gizlenme cümlelerin seni ele veriyor. Yine scrol scrol döktürmüşsün içindekileri tebrik ederim. Kitap ve yazar hakkında bilgim yok, ancak okunmaya değer bulduğuna göre okunulası bir kitap olmalı... Keyifli okumalar...
Bilgisayarın başına oturunca, kalkasım gelmiyor, yazdıkça yazıyorum. Ama kısa tuttum, bu kısa hali Tayfun kardeşim. :)
Yazar içimizde zaten, 
Mehmet Y. :)
Ben kitaplarını bilmiyordum, ilk defa okudum, senin de okumanı isterim. Teşekkür ederim bu güzel yorumun için.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.