Öyle bir roman okudum ki hemen bunun hakkındaki hislerimi yazmak ve Meksika’nın, hatta tüm Latin Amerika ülkelerinin dünyaca kabul edilmiş en önemli yazarlarından biri olan Juan Rulfo hakkında bilgi vermekle vakit kaybetmeden, direkt olarak, kendisinin ilk ve tek romanı olan Pedro Páramo’dan söz etmek istiyorum. Yakın zamanda büyük bir hayranlıkla ve sindire sindire külliyatını tamamladığım Gabriel Garcia Marquez’in defalarca okuyarak, vurulup esin aldığı; Carlos Fuentes’in “Meksika’nın en iyi romanı” dediği; büyülü gerçekçilik ve Latin Amerika Edebiyatı'nın dünya sahnesine yayılmasına önderlik eden bu kısa ama dolu romanı okurken duyduğum keyfi uzun süredir yaşamamıştım. Daha ilk paragrafında beni içine çeken o büyünün, kitabın son cümlesine kadar artarak devam etmesi, aldığı/alacağı tüm övgülerin aslında ne kadar da yetersiz ve eksik olduğunu hissettirdi. Duyduğu sevgiden veya nefretten dolayı kocasını terkederek çocuğunu tek başına büyütmüş ve ölüm döşeğindeyken ağzından çıkan son söz olarak oğlundan babasını görmeye gitmesini isteyen bir kadın; verdiği sözü tutma uğruna daha önce hiç tanımadığı babasını aramaya giden bir genç; acıların kahrettiği, sıcağın her noktasını kavurduğu ve sokaklarında artık sadece ruhların dolaştığı bir vadi kasabası olan Comala; bölgenin tüm topraklarına kurnazlık ve zalimlikle sahip olan, kinin ve nefretin ete bürünmüş hali Pedro Paramo; Pedro’nun onu sevdiği gibi kimseyi sevmediği, çılgınca aşık olduğu, yarı deli ve sağlıksız Susanna... Anlatıcının ve zaman diliminin sürekli değiştiği, yaşayıp yaşamadığı belli olmayan kişilerce geri dönüşlerle anlatılan olaylar eşliğinde okuru içine alıp büyülü bir dünyaya sürükleyen bu muhteşem romanı tüm kitap dostlarına keyifle öneriyorum. Ova Alev Alev adlı Rulfo öyküleri ve Oğuz Demiralp’in Juan Rulfo incelemesini okuduktan sonra genel bir yorum yapmayı da düşünüyorum. Keyifli okumalar...

Pedro ParamoJuan Rulfo · Doğan Kitap · 20191,303 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AyşenErdal