Dilara, en eski arkadaşın. Çok güzel bir kadın. Sevgilisiyle beraber fırsat buldukça, farklı şehirlere, farklı ülkelere gidiyorlar. Sosyal medyadan takip ediyorsun onu. Her anları o kadar güzel görünüyor ki. O an içinde bir sıkıntı hissediyorsun. Herkes nasıl da başarıyor bu kadar mutlu olmayı, nereden buluyorlar bu enerjiyi? Ve o duymak istemediğin ses yine ortaya çıkıyor, sanki bu sefer biraz daha gür gibi:
Sen başaramıyorsun, sen beceriksizsin, ne zaman mutlu olmayı başardın ki ? Sen de içindeki sese hak veriyorsun,
"Haklı belki de. Ben yapamıyorum. Eğer hayat konusunda başarılı biri olsaydım ben de onlar gibi olurdum, yani çok daha mutlu"