Bu grubun (Procol Harum) benim yaşantımda çok çok özel tek bir etkisi oldu. Bunun nedeni yaptıkları bir şarkıydı, burada olan bazılarımızın da bildiğini umduğum "Grand Hotel" adlı şarkı. Ne zaman bir şeyler yazmaya kalksam, arkaplanda müzik dinlemek isterim ve bu özel zamanlarda kitabımda çalan şarkı "Grand Hotel”dir. Bu şarkı her zaman ilgimi çekmişti, çünkü Keith Reid'in lirik şiiri sürekli bu güzel otelden -gümüşler, şamdanlar ve bu tür şeyler- bahsederken, şarkının ortasında, başıyla hiç ilgisi olmayan o muazzam orkestral tırmanış başlar. Arkaplanda gelişen bu çok büyük olayın ne olduğunu hep merak etmişimdir. Zamanla "sanki orada bir tür gösteri devam ediyor olmalı, çok büyük ve olağanüstü, yani sanki, sanki evrenin sonu gibi bir şey" diye düşünür oldum. İşte, Evrenin Sonundaki Restoran fikri buradan çıktı- "Grand Hotel"den.
Sayfa 83
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.