"Ömrümün kalan üç beş kıymetsiz gününü de gözlerine baktığımda beni anlayacak olan ve yine gözlerine baktığımda huzur bulduğum insanla geçirmek istiyorum. Kendimi açıklamak zorunda olmadığım, içimi olduğu gibi içinde hisseden ve onu kendimde hissettiğim.. O kadar uzak ki şimdi çoğu şeyin kıymeti bana ve o kadar kıymetsiz ki üç beş dostâne kelam! İnsan bir yere ait olamadı mı, hiçbir sözün dünyasına bir tesiri olmuyordu. Ve fakat korkuyla yaşamak yetmediği gibi ümitvâr olmak da yetmiyordu. Bir sevdânın ortasında sıkışıp kalmıştı insan. Vuslat mümkün olsa, belki o zaman bayramların da bir anlamı olurdu. Belki o zaman yeşil daha yeşil, mavi ise daha mavi gözükürdü göze. Daha az üşürdü elleri sevdânın ve daha az yağardı gözleri yağmurun.. Şimdilerde gece daha karanlık, ay kayıp, yıldızların feri sönmüş. Fazla değil sadece bir yıldızın ışığı eskisi gibi parlasın yeterdi oysa. Göklere giden bir yol olsa ve her şey geride kalsa.." demiş biri..
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.