“Sızı duruyor durduğu yerde”
Öyle bir sızı ki bu, anlatmam lazım birine. Beni anlayacak bir kadın bulana kadar satmayacağım ev için ilanlar vermeliyim. Bir avukat böyle saçma yollara başvurur mu hiç? Gülmeyin bana. Arada aşk ve para olmayan bir dert ortağım olmalı, tüm geçmişimle yüzleşmemi sağlayacak. Kendimi onda görmeliyim. Önce ona anlatmalı sonra her şeyi yazmalıyım. Sait Faik gibi, yazmasam deli olacağım yoksa!
Kitap şu cümleyle başlıyor: “Ölüm seninle bir anlaşma yapalım.” Yazar sert bir girişle başlamayı tercih ediyor. Okuru hazırlama, konuyu oyalayıp sonra mekana taşıma gibi bir derdi yok. Uzun soluklu romanlar gibi sayıyla maçı kazanmaya niyetli değil anlaşılan, direkt nakavtla kazanmak istiyor. Söyleyeceği şeyler var birikmiş olan; Anlatılması, yazılması gereken. Evet bir sızı var duruyor durduğu yerde. İnsan hiç satmayacağı ev için ilan verir mi, dışardan içeriye birileri girsin diye verir. Kim gelir ki bu ilan için? İçerden dışarıya çıkmak isteyen biri!
Buralara kadar gelişimizin kısa bir hikâyesi var aslında. Öykü teknikleri ve belli başlı öykücüleri tanımak için “Günümüz Öyküsü” adlı bir panele kadar uzanıyor bu hikâye. Panelde 
Necip Tosun ‘un edebiyata hâkimiyeti ve birikiminden çok etkilendim. Yerli, yabancı öykücüleri daha yakından tanımak ve modern anlatım teknikleri hakkında bilgi sahibi olmak için, yazarın 
Modern Öykü Kuramı , 
Edebiyat Atlası ve 
Günümüz Öyküsü kitaplarını aldım. Bu kitapları referans alarak okuyacağım yazarları belirlemeye başladım. Burada Ayfer Tunç hakkında övgü dolu değerlendirmesini okuyunca, yazarı listeme aldığım sırada Ayfer Tunç Okuma Etkinliği (#45795828) başlamıştı. Benim için yazarı tanıma adına çok isabetli bir zamanlamaydı. Öncelikle https://1000kitap.com/Nephrenka ve 
Cem Єren ‘e bu etkinlik için teşekkür ediyorum.
Necip Tosun, yazar için: “AyferTunç, öykü dünyasını Ahmet Hamdi Tanpınar- Oğuz Atay öyküsünün kesiştiği yerde kurmuştur. Karakter yaratmada, anlatımda, dilde Tanpınar önemli bir kaynağı iken, absürt/ironi/trajikomik yaklaşımında Oğuz Atay onun yol göstericisidir,” diyordu kitabında. Ayfer Tunç’un henüz ilk kitabını okuduğum için kitapları hakkında genel bir değerlendirme yapamam. Bu yüzden bu kitabı için Tanpınar havası sezemedim. Ama bu kitapta Oğuz Atay izleri çok belirgindi. O kadar ki Oğuz Atay keşke daha fazla yazabilseymiş diyenlere Ayfer Tunç ile devam etmelerini önerebilirim. Ben bu gözle okumaya çalıştım.
İşte canım insanların Oğuz Atay’a yaptıkları yetmemiş, o erken yaşta ayrılınca aramızdan, Ayfer Tunç’a da bunları yapmaya başlamışlar. Bu canım insanlar hep böyledir işte! Örnek vermek gerekirse;
“Sonunda bana bunu da yaptıracaksın.” s.112
Oyun bitti, perde kapandı çünkü. s.126
Cümle yapıları ve kelimeler farklı olsa bile aynı pervasızlık, aynı sızı, ironik dil, derin anlatım ve gözüne gözüne vurur gibi yazması beni çok etkiledi. Oğuz Atay’ın üslubunu çok beğendiğim için bu kitabı da çok sevdim. 
Tehlikeli Oyunlar ‘ı okuyormuş gibi hissettim.
Bazı okurlar sayfaları takip etme güçlüğü açısından, anlatıcıları ayrı ayrı okumayı tercih etmiş. Ben birlikte okudum. İlk başta sayfa düzenine alışmak zor olsa da, anlık değerlendirmeler açısından daha verimli olduğunu düşünüyorum. Farklı tarzda yazımlar için kitapların arasında kaybolmamanın çareleri olmalı! Önce canım insanlar, sonra zor yazarlar karıştırmışsa her şeyi, biz de okurlar olarak böyle yazarlar için taktikler geliştirmeliyiz :))
Aslında yazar, kitabın başlarında bizi karışık olacağı konusunda uyarmayı ihmal etmemişti.
“Artık yazdıklarımın bir anlamı olsun istiyorum. Bir şey söylüyor olayım. Bu ne bu, bu satırlar ne anlama geliyor? diye bir soran olursa, sanki olabilirmiş gibi, diyeyim ki: bu bir hikaye, ama biraz karışık.”
Kitabın geneli hakkında söylemek istediğim; yazar, çok farklı bir denemeyle yazdığı halde, iki ayrı karakter açısından ustalıkla akıcı ve sürükleyici bir anlatım ortaya çıkarmış. Yazı üslubu açısından, cümle yapılarında, kelime seçimlerinde kulak tırmalayıcı, yorucu bir ifade yoktu. Bittiği zaman, keşke daha uzun sürseydi dedirtiyor bize. Hiç konuşmasa, varlığı belli olmasa bile, Suzan'ı merak edeceksiniz. Belki defter ikiye değil üçe bölünseydi, bir de Suzan'ın penceresinden bakabilseydik diyeceksiniz. İçinizde garip bir duyguyla bitirebilirsiniz kitabı, birazı hüzün, kalanı nedir, bilinmez. Ama iyi bir eser ve iyi bir yazarla tanışmış olduğumu düşünüyorum.
Bundan sonrası için yazar seçiminde aynı yolu izlemeye devam edeceğim. Çünkü güzel eserler çok, ömür kısa…
Yine bu konu hakkında Necip Tosun’un ifadesiyle incelemeyi bitiriyorum: “Ortalama bir ömür bırakın dünya edebiyatını, ülke edebiyatını bile yeterince okumaya yetmiyor. Seçme yapmak fani olmamızın bir sonucu. Bu nedenle seçim yapmak kaçınılmaz.”
İncelemenin tam metni için, kitaphaber.com.tr/bu-bir-hikaye-a...
İyi yazarlara ve iyi kitaplara rastlamanız dileğiyle…
··
588 görüntüleme
Birbirinden güzel Ayfer Tunç incelemelerini görünce çok mutlu oluyorum. Etkinlikle beraber Ayfer Tunç'u daha çok benimsiyoruz. Bilgilendiren ve merak uyandıran incemenizden dolayı biz teşekkür ederiz. Okumaya vesile olduğumuz için ayrıca mutluyuz. Kaleminize sağlık... :) Keyifli okumalar... :)
Asıl ben etkinlik için teşekkür ederim. Benim için bir etkinlikten daha fazlası oldu. Bütün inceleme ve alıntıları dikkatle takip ediyorum. Size de keyifli okumalar :))
1 sonraki yanıtı göster
Ayfer Tunç'un şimdiye kadar iki kitabını okuduğum için onun hakkında tam bir sonuca varmış sayılmam ama Tanpınar etkisinin okuduğum iki kitabında da olmadığını söyleyebilirim.
Bilgilendirici ve merak uyandırıcı bir inceleme olmuş, elinize sağlık. :)
Bu kitabı için ben de öyle hissettim. Hatta Oğuz Atay okuyormuşum gibi geldi bana. Tabi her yazar, bir yandan okuyor ve belirli yazarlar arasından kendi üslubunu geliştirecek bir harmanlama yapıyor. Ben yazarın bu anlamda çok etkili bir üslup geliştirdiğini düşünüyorum. Değerli katkınız için teşekkür ederim.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yeni parola: " Güzel eserler çok, ömür kısa!" :)))
Ben hiç Oğuz Atay okumadım ama Tanpınara benzetemedim ben de. Ayfer Tunç biraz duygusal olarak ağır geldi bana. Aslında bu bir başarı, o denli derin hissettirmesi belki de. Ama üst üste yorabilir bence. Hüzün fazla sanki...Gerçi henüz 2 kitabını okusam da...
Kaleminize sağlık Resul hocam, dikkatle okunası...
Bir de; ömür kısa, güzel incelemeler çok... Velhasıl takipteyim :)))
Evet hocam, parolamız Necip Tosun'dan
#45410776
Bu kitapta ben de Tanpınar sezemedim, ama daha sonraki kitaplarında bu etki görülüyor. Hem Oğuz Atay'a, hem Tanpınar'a olan ilgimden dolayı, hem de öykücülüğü nedeniyle Ayfer Tunç tüm kitaplarını okumayı düşündüğüm yazarlar arasında.
Değerli yorumunuz ve katkınız için teşekkür ediyorum :))
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.