Merhaba arkadaşlar. İnternette çok sık alıntılarına denk gelip ve tabiki de isminden de etkilenip satın aldığım bir kitaptır kendileri. Aldım ve bir solukta okudum. Bir solukta okumuş olmam kitabın çok şahane olduğunu mu gösteriyor, elbette hayır! Hani kitap kötü demek haksızlık olur . Zira bolca alıntı yapmamdan çok da kötü not vermediğimi anlamışsınızdır. Öyle bir şey ki kendimi aşk acısı çeken, dünyadan kopmuş, boşlukta sallanan ergen bir kız gibi hissetim. E yalan mı? Aşk acısı çekiyorum, dünyadan henüz kopmadım ama kopmak üzereyim, boşlukta sallanıyorum fakat ergen değilim, kabul etmiyorum:) Her neyse kitap cümleleri; bolca duvara yazı olacak melankolik mesajlar niteliğinde. Okurken sıkılmadım fakat beni doyurmadı. Böyle sürekli melankolik alıntılar olabilecek cümleleri barındırması edebi yönünü çok güçlü kılmıyor. Hatta bana göre basitçe kalmasına sebep oluyor. Fakat tüm bunlara rağmen hunharca okudum ve okurken mutsuzluğum, yalnızlığım ve terkedilmişliğim aklıma geldi. Halbuki ben iyiydim, güzeldim, güçlüydüm. Meğer bana soranlara sahte cevaplar vermişim:
“Ben iyiyim, hiçbir şeyim yok,” diye.
...Hayır iyi değilim, inanmayın bana...
Hepinize iyi okumalar. İyi geceler.
