Dostoyevski’nin kaleme aldığı bu en son kısa hikayesi yine klasik olarak Dostoyevskyesque tonda başlıyor. Nihilo’ya düşmekte olan “gülünç” bir adamın intihar kararıyla. Öte yandan bu son eserinde FMD’nin sanki kafasını çevirdiği yer farklılaşıyor ve bataklıklar yerine gül bahçelerine bakmaya başlıyor. Şu anki bataklıkların bir zamanlar gül
