Bir Garip Kişinin Düşü

Çok beğendigim bu kitaba uzun tutmadan bir değerlendirme yapmak istiyorum. Öncelikle kitap 3 bölümden oluşuyor.
1. Bölüm Tatsız Bir Hikaye'de ast ve üst iliskilerinde sertlikten değil hümanizmadan yana olan Ivan Ilyiç'in basina gelenleri akıcı bir dille işliyor. Bizi içine alan hikaye boyunca bu 2 zit görüşün çatışmasını görüyoruz.
2. hikaye ise 'Timsah'. Yaşı ve dış görünüşüyle saygı uyandıran, kültürlü bir beyefendinin bir timsah tarafından diri diri yutulmasını ve bundan sonra gelişen olağanüstü olayları geride burukluk bırakarak anlatıyor. Yer yer hikayedeki karakterlerin bencilliklerine kızdığınız, bir umutsuzluk hikayesi.
3.hikaye, kitaba da ismini veren Gülünç Bir Adamın Düşü. Ismini bilmediğimiz kahramanımızın gerçekleştirmek istediği intihar eylemini ve bunun öncesinde gördüğü rüyayı,rüyada ise insanların iyilikten nasıl kötülüğe geçtiğini aşamalı bir şekilde ve muazzam bir anlatımla dile getiriyor.
Bütün hikayelerin ortak özelliği ise okurken düşündürmesi. Okunmasını şiddetle tavsiye ederim.

dostoyevskinin dünyanın nasıl kötü bir yere donuşturüldüğünü ve bu kötülüklerin güzel olarak nasıl yutturulduğunu anlattığı şahane kitap.
bir de kısa filmi var bunun aleksandr petrov tarafından çekilen.

Dostoyevski’nin ilk romanı «Zavallı insanlar» adını taşır. Sadece bu eser. Onu şöhrete ulaştırmaya yetmişti. Çok geçmeden, Çarlık Rusyası, Dostoyevski’yi ihtilâl kaynağının başında buldu. Ünlü yazar, çarçabuk idam hükmünü giydi. 1849 yılında, kurşuna dizilmek üzere direğe bağlanacağı sırada, hayatını bağışladılar. Ahreti boylamıya hazırlanırken, Sibirya’ya sürüldüğünü gördü.

Rutubetli zindanlar, onun enerjisini köstek-liyememişti. On yıl sonra (1859) geriye döndüğü zaman, koltuğunun altında birçok yeni eser taşıyordu. Eskisinden kat kat güçlü eserler.

Dostoyevski, ölünceye kadar boş durmadı. Ölü Evinin Hatıraları (1863), Cinayetler ve Günahlar (1865), Sersem (1868), Karamazof Kardeşler (1876) gibi eserleriyle, çağdaş romancıların ön sırasında yer aldı.

Romanlarında karamsar ve dengesiz tiplere bolca rastlanır, insan denen yaratığı derinlemesine inceliyen Dostoyevski’nin ruh tahlillerindeki başarısı eşsizdir denebilir.

''İster düş olsun ister gerçek gerçeği farkettirdikten sonrane farkeder '' kitap boyunca bu sözü tekrar edip durdum... çok etkilendim...insanı ve insanligi o kadar güzel analiz etmis ki Dostoyevski , bu gidisimizin nerden nereye olduğunu idrak ettiriyor....