Çıkartmadan bir gün önce, Limni Adası'nda bizlere hitap eden ordu komutanı, 'Sakın Türklere esir olmayın ve ölene kadar çarpışın! Çünkü Türkler yamyamdır,sizi yerler' demişti.
Bizler de,o gün esir düştüğümüzde,babanızın çadırında yenileceğimiz saati bekliyordur. Bu sebeple de, tabii ki titriyorduk. Ne var ki, hiç beklemediğimiz bir centilmenlikle karşılaştık.
Bu savaşta,asil bir milleti yakından tanımış ve vatanları için ne büyük fedakârlıklara katlandıklarını yakından görmüş olduk...
Evet,birileri bu asil milleti 1915'te,acımasız bir düşmanlığa karşı bile hâlâ insan kalmaya devam ederken gördü ve sevdi.
Şimdi, neredeyse 100 yıl sonra,biz kendi kültürümüzü ve medeniyetimizi anlatamıyorsak,tanıtamıyorsak ve sevdiremiyorsak... Üstelik en mükemmel insanlık olan dinimiz,terörle aynı olarak gösterebiliyorsa,kim utanmalı?
Sayfa 137Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.