Çocukluğumda yaşlı bir Kalmuk'tan dinlemiştim. Bir gün kartal, kuzguna: ''Kuzgun kardeş, söylesene'' demiş; ''şu dünyada nasıl oluyor da sen üç yüz yıl, bense topu topu otuz yıl yaşıyorum?'' Kuzgun: ''Şundan, azizim'' diye yanıtlamış onu; ''Sen taze kan içiyorsun, bense leşle besleniyorum.'' Kartal düşünmüş: ''Haydi, ben de leşle beslenmeyi bir deneyeyim'' demiş. Tamam mı, tamam. Kartalla kuzgun uçup gitmişler. Derken bir at leşi görmüşler aşağıda. İnip çökmüşler başına. Kuzgun bir yandan gagalıyor, bir yandan övgüler düzüyormuş leşin lezzetine. Kartal bir gagalamış,iki gagalamış, sonra kanat çırpıp havalanırken, ''Yok arkadaş'' demiş kuzguna; ''üç yüz yıl leşle beslenmektense, bir kere taze kan içmek çok daha iyi, sonrası Allah kerim''. Ne dersin Kalmuk masalına? Ha?
- Güzel, dedim; çok güzel. Fakat cinayetle, haydutlukla yaşamak, leş gagalamaktır bence.
Sayfa 136 - İsyancıların OtağıKitabı okudu
··
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.