Köpek ve Şişe
“Güzel köpeğim, iyi köpeğim, sevgili hayvanım, yaklaş, yaklaş da kentin en iyi kokucusundan alınmış, çok güzel kokuyu kokla.”
Ve köpek, kuyruğunu oynatarak –bu zavallı yaratıklarda gülmenin, gülümsemenin karşılığı olan bir belirti bu anlaşılan– yaklaşıyor, açılmış şişenin üzerine merakla dayıyor ıslak burnunu; sonra dehşetle geriliyor birden, yüzüme karşı havlıyor, kınıyor sanki beni.
“Aşağılık köpek, sana bir çıkın pislik sunsam, hazla koklardın, yerdin belki de. Hüzünlü yaşamımın yakışıksız yoldaşı, sen de kitleye benziyorsun. Ona da güzel kokular sunmaya gelmez hiç, böyle hoş kokular karşısında çileden çıkar, ona da özenle seçilmiş pislikler sunmak gerekir.” 
Paris Sıkıntısı 
Charles Baudelaire
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.