İkinci Meşrutiyet günlerinde, hürriyetin ilânı üzerine sokaklarda herkes: “Yaşasın Enver, yaşasın Niyazi! filan diye bağırırlardı. Yahudiler yalnız; Yaşasın!” derlermiş, (kim yaşasın) diyenlere de ne olur ne olmaz belki bir değişiklik olur ihtimalini düşünerek: "Daha belli değil." derlermiş.