Yazar için "Sonuç" okuyucu içinse ise "Teşvikler" diye adlandırılabilecek olan bölüm, gerçekten de, güzel kitapların (okumanın zihinsel yaşamımızda oynayabileceği asli ve sınırlı rolü anlamamızı sağlayan) en büyük ve harika özelliklerinden biridir.Bizim bilgeliğimizin yazarınınkinin bittiği yerde başladığını gayet iyi hisseder ve elinden gelen sadece bizde arzular uyandırmak olduğu halde bize yanıtlar vermesini isteriz.O ise bu arzuları bizde ancak, sanatının son çabasının ulaşmasına olanak tanıdığı en yüce güzelliği temaşa etmemizi sağlayarak uyandırabilir.Ama zihinlerin görüşüne dair benzersiz ve de inayete dayalı bir yasa (belki de, hiç kimsenin doğrusunu kabul edemeyeceğimizi ve onu kendi başımıza yaratmamız gerektiğini belirten yasa) dolayısıyla, kitapların bilgeliğinin sonu bize sadece kendimizinkinin başlangıcı olarak görünür, öyle ki bize söyleyebilecekleri her şeyi söyledikleri anda içimizde onların henüz hiçbir şey söylemedikleri duygusunu uyandırırlar.