Hafız Hakkı Paşa’nın günlüğünden
...Tuna! Ormanlıklı adaları,sakin,azametli cereyanıyla mazinin bütün şanlı vekayiiyle kalbe hürmet ikta eden koca nehir! Türk’ün şimaldeki en tabii hududu! Türklerin Avrupa’da ab-o hayatı!Seni biz bırakmayacaktık fakat gittikçe özü kuruyan bir ağaç gibi dallarımız,budaklarımız kendiliğinden kopmaya başladı.Hastalığı dallarında sandık,bilmeyerek lüzumsuz yere baltaladık,lüzumsuz yere çırpındık,çırpındıkça kırıldık. Şimdi evet,belki şimdi hastalığımızı anladık,içimizde pek kuvvetli hayat saklı duran özü tedaviye başladık.Hiç olmazsa başlamak lüzumunu duymaya başladık.Bir kerre bugünü evlatlara okutalım,bir kere elimizdeki tarlaları canlandıralım.Çok değil,milletimizin onda birine Türklük kuvvetini,milli vicdanı hissettirelim,o zaman biz yine geleceğiz.Büyükbabalarımızın atlarını sulattığı o Zemzem suyunla biz de yüzlerimizi,gözlerimizi yıkayacağız...27 Ekim 1914
Sayfa 21Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.