Çocuk:
-Babacığım, niye ikide birde o karının sözünü edip duruyorsun? Annemin öldüğünü unuttun mu...
-Ah! Sen zavallı anneni unutmadın mı oğlum?
-Unutur muyum hiç, onu beyaz tahtadan güzel bir kutuya koyarlarken gördüm. Ninem, öpmem ve vedalaşmam için beni onun yanına soktu. Anneciğim, bembeyaz ve buz gibiydi. Cennette iyice ısınsın diye teyzem, her akşam bana dua ettirdi. Acaba cennette midir şimdi?
-Elbette cennettedir yavrum ama hep dua etmelisin ki annen kendisini unutmadığını, hâlâ çok sevdiğini anlasın.
Pierre:
-Anneciğime dua okumayı hiç unutmayacağım, dedi.
Sayfa 51Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.