İnsan yanılgıları ile eğitilmiştir. İlkin o kendisini hiçbir zaman bütün olarak görmez; İkincisi, kendine kurgusal nitelikler verir, üçüncüsü kendisini hayvanlara, doğaya göre yanlış bir sıra düzenine yerleştirir; dördüncüsü, hep yeni iyi levhâlârı bulur, bunları her zaman bir süreliğine bengi, koşulsuz sayar. Bu yüzden, bugün bir insancıl güdü, insanca durum; yarın ise başka bir insanca güdü, insanca durum ilk sırada yer alır, çok yüceltilerek ululanır. Bu dört nedenin etkilerini giderseydik, insanlığı, insan olmayı, “insan değerini” de ortadan kaldırmamız gerekecekti.