Kitabın arka kapağı o kadar ilgimi çekti ki bu kitabı en sevdiklerim arasına koyabileceğimi düşünüyordum. Bir miras meselesiyle birlikte "aidiyet travması" anlatılıyor tanıma göre. Sırf şu iki kelime için çok heyecanlandım, okumak için can attım. Ancak ne yazık ki hayatım boyunca hiçbir kitap beni bu kadar hayal kırıklığına uğratmadı. Düz yazı mı şiir mi yoksa devrik cümle fantezisi mi anlamadım. Paragraf yapıları çok düzensiz olmuş. Sürekli ara cümleler, tekrarlı kelimeler, anlatım bozuklukları, üç noktayla biten cümleler var. Kitaba doğru düzgün odaklanamadım bile. Yazarın kafasındaki konu aslında çok güzel gelse de bu kitapta bunu asla yakalayamadığı söyleyebilirim. Artık yazar mı kötü yoksa çeviri mi bilemiyorum ama bana göre bu kitap kesinlikle olmamış. Kitabın hiç mi iyi yanı yok? Elbette var. Aforizma kitaplarına eklenebilecek çok güzel cümleler, aktarmak istediği duyguyu hissedebileceğimiz güzel paragraflar var. Ancak kitabın çok az bir bölümünü kapsıyor ve buraları çıkarsak geriye bomboş bir metin kalıyor. Nedenini çözemediğim bir heyecan var kitapta. Hayatında ilk defa göreceği büyük patronuna sunum yapacak bir işçi veya sevdiği kadına karşı ilk defa hislerini açacak bir adamın heyecanı var gibi. Sürekli bir bocalama hali içinde. Anlayamıyorum. Bazen kitaba haksızlık ettiğimi ve ruh halimden dolayı kitaba bu kadar nefretle yaklaştığımı düşündüm. Sırf bu yüzden bile belki tek seferde bitirilebilecek kitabı birkaç okuyuşta bitirdim ama her defasında aynı düşüncelere sahip oldum. Heyecanla başladığım kitaba, birkaç sayfadan sonra sadece bitirmek için devam ettim. Okuduğum kitaplar arasında çok azından pişmanlık duydum ve Ungenach onlardan biri. Benim tavsiyem şudur: Okumayın, okutmayın.

UngenachThomas Bernhard · Yapı Kredi Yayınları · 2018340 okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Evren