Ne bileyim işte, bir sebepten reddettim seni, sen de bir anlık küçümsedin beni, başka bir an sadece kızdın, üçüncü ana affettin. Elimden tuttun, çevremde döndün. Evren şaşırdı bir an, dünya tökezledi, dönüşün merkezinde benim olmam hepsine garip geldi. Sonra durdun ve baktın bana. “Gıcık şey.” Dedin. Cürmün cezaya orantısızlığına önce ben güldüm, sonra sen.
Sayfa 62
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.