Şerif Faysal bey, İstanbul’da sultan Reşad’ın huzuruna kabul edildiği vakit, babasının* ve kendisinin sadakat ve bağlılığından öylesine diller dökerek bahsetmişti ki, zavallı padişah bütün bunlara başını sallaya sallaya inanarak, şüphe denen şeyi aklına bile getirememişti.