Nur: "Bu kadar yılda ne kazandın Yunus?" "Nefsime tatbik ettiğim ve hiçbir şeyle değişmeyeceğim dört kaide efendim!" "Aaah, Derviş Yunus... Dört hakikat öyle mi?" "Nefis atıma vurduğum dört gem diyelim efendim!" "Birer birer gemlerini çıkar ağzından o zaman o halde!" "...sizin kapınızda beni hiç bırakmayacak, öldükten sonra bile benimle gelecek bir şey aramaya karar verdim. Böylece iyiliği seçtim. Sizden devşirdiğim ilk dostum iyilik oldu. O beni hiçbir zaman yalnız bırakmadı." "Hımm!.. Peki ikincisi neydi Yunus?" "...Sitare'mi alana ben de canımı satmayı uygun buldum ve gönlümü yalnızca O'na adadım; Sitare'mi güneşe kattım, mecazdan ve hayalden geçip O'nun aşk oduna, hakiki aşkın oduna yöneldim." "Devam et! Üçüncüsü?" "Eşiğinizde dervişlerinize baktım; herkes gibi onlar da hata yaparlarsa sebebini hep dışarıda, başkalarında arıyorlardı. Karar verdim, hiçbir hatamda başka birini suçlamayacak ve gözlerimi daima içime çevirecektim. Her hatayı kendimde aradım. Böylece nefsimle bir savaş başlattım." "Güzel yapmışsın, ya sonra!" "Sonra efendim, insanların bir lokma ekmek için, birkaç dünya nimeti için helal ve haramı birbirine karıştırdıklarını gördüm. Hakça bölüşmeyi ve başkasının hakkını almamayı kendime düstur edindim. Boğazımdan haram lokma girmedi ve assı ziyandan geçtim."

"Bu kadar yılda ne kazandın Yunus?" "Nefsime tatbik ettiğim ve hiçbir şeyle değişmeyeceğim dört kaide efendim!" "Aaah, Derviş Yunus... Dört hakikat öyle mi?" "Nefis atıma vurduğum dört gem diyelim efendim!" "Birer birer gemlerini çıkar ağzından o zaman o halde!" "...sizin kapınızda beni hiç bırakmayacak, öldükten sonra bile benimle gelecek bir şey aramaya karar verdim. Böylece iyiliği seçtim. Sizden devşirdiğim ilk dostum iyilik oldu. O beni hiçbir zaman yalnız bırakmadı." "Hımm!.. Peki ikincisi neydi Yunus?" "...Sitare'mi alana ben de canımı satmayı uygun buldum ve gönlümü yalnızca O'na adadım; Sitare'mi güneşe kattım, mecazdan ve hayalden geçip O'nun aşk oduna, hakiki aşkın oduna yöneldim." "Devam et! Üçüncüsü?" "Eşiğinizde dervişlerinize baktım; herkes gibi onlar da hata yaparlarsa sebebini hep dışarıda, başkalarında arıyorlardı. Karar verdim, hiçbir hatamda başka birini suçlamayacak ve gözlerimi daima içime çevirecektim. Her hatayı kendimde aradım. Böylece nefsimle bir savaş başlattım." "Güzel yapmışsın, ya sonra!" "Sonra efendim, insanların bir lokma ekmek için, birkaç dünya nimeti için helal ve haramı birbirine karıştırdıklarını gördüm. Hakça bölüşmeyi ve başkasının hakkını almamayı kendime düstur edindim. Boğazımdan haram lokma girmedi ve assı ziyandan geçtim."

Sayfa 239

Od: Bir Yunus Romanı İskender Pala

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur