Okuyacağım kitapla ilgili kumar oynamayı sevmeyen birisiyim. Bu nedenle niyetine girdiğim kitapla ilgili genellikle bir öncül araştırma yaparım. Buna rağmen son birkaç yıldır oldukça fazla hüsran yaşadığımı da itiraf etmek durumundayım. Buna sebep olan şey ise; özellikle bizim ülkemizdeki yayınevlerinin satışları garantiye alma amacıyla olduğuna inandığım bir sebeple çok takipçili wattpad yazarlarının eserlerini fazla irdeleyip sorgulamadan seri üretimle piyasaya sürmeleri olduğunu düşünüyorum. Bunu fark ettiğim andan itibaren ise, çok acıtıcı olsa da, yeni Türk yazarlarının eserlerini tercih etmede oldukça tutukluk yaşamaya başladım. Bu girizgahı "Geçmişten Gelen Cellada" nasıl bağlayacağıma gelince; yine bir Türk yazar yine yeni bir isim. Eserin yazarı Nurhan Hanımı hiçbir suretle tanımıyor olsam da 1000Kitap sayesindeki takibimde fırtına gibi bir okuyucu olduğunu gözlemleme şansım oldu. Bunca birikimi kağıda nasıl döktüğünü merak ederek romanını alıp okudum. Bir serinin ikinci romanı olan "Geçmişten Gelen Cellat" polisiye bir eser olarak sürükleyicilik özelliğine kesinlikle haizdi. Belli bir kısımdan sonra katile ilişkin tahminleriniz netleşse de sizi merakta bırakmayı başarmıştı yazar. Karakter çeşitliliği olaylara güzel yedirilmişti. Hep yabancı eserlerde okuduğumuz yurt dışı polis teşkilatlarının Türk yakasını kısmen de olsa görmek ilginçti. Tüm roman boyunca sürekli diken üstünde hissetmeme neden olan bir şey vardı ki bence yazar bunu bundan sonra yazacağı eserlerinde göz önünde bulundurmalı. Diyaloglar! Aylin karakterine hem bıçkın komiser havası katmak hem de naif bir kişilik yüklemek adına ya yersiz keskinlikte söylemler ya da gereksiz uzunlukta mesaj kaygılı konuşmalar yaptırılmıştı. Romanın esasında Nora Robert'ın Eve Dallas'ını fazlasıyla görmek mümkündü. İnsanların yazarken etkilendikleri eserlerden esinlenmelerini asla yadırgamam. Özellikle bu esinlenme, yazardan ilk çıkan eserlerde kendisini fazlasıyla gösterir. Ama buradaki esinlenme ne yazık ki karmaşa ve tedirginlik verici bir etki bırakmıştı. Sadece Aylin karakteri değil, Hakan karakterinin dahil olduğu diyaloglarda da bu fazlasıyla vardı. Hissedilen sevginin/aşkın derinliğini anlatmak adına diyaloglara ağırlık verilmiş ama bu da ağdalı bir edebiyat ortaya çıkarmıştı. Romanın içeriği biraz daha derinleştirilip davranışsal göstergelerle betimleme zenginleştirilebilirdi. Tasavvufa sıkça dem vurulmaya çalışılmış ama bu da özellikle Aylin'in üslupsuz konuşma biçimi sebebi ile havada kalmıştı. Sonuca gelirsek; ben serinin ortasından konuya dahil oldum. Bütün eleştirilerime rağmen yazarın bir önceki ve bir sonraki romanlarını da alıp okuyacağım. Karakterlerinin evrimleşmesini görmek adına ve polisiye yazarlığında okuyucu değerlendirmelerini de göz önüne alırsa yazarın ilginç şeyler çıkarabileceğine inandığım için. Ama yazarımız mutlaka mutlaka romanlarını diyaloglara daha çok dikkat ederek yeniden okumalı ve ne demek istediğimizi anlamalı. Kaleminin, zihninin ve yüreğinin gücüne bereket dileklerimle.

Geçmişten Gelen CellatNurhan Işkın · Karina Yayınları · 201790 okunma

·

44 görüntüleme

Nurhan Işkın

@nurhan35 ·

4yıl

Kusura bakmayın yorumunuzu yeni gördüm. Öncelikle okumaya değer bulup yorumladığınız için çok teşekkür ederim. Haklısınız Eve Dallas'dan etkilenmemek mümkün değil. Yazdığınız eleştiriler benim için çok değerli ve yol gösterici bu anlamda kalemim mutlaka kendi yolunu bulacaktır. Tekrar çok teşekkür ederim 🤗

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Librarian