Onun için sular hep bulanıktı. Hep bir pişmanlık içindeydi. Sonra pişmanlıkları öfkeye dönüştü zamanla öfkesi yerini hüzne bıraktı.
Hep, güneşi görebileceği, çiçek açabileceği,kaybolmuş bir geçmişi yeniden yaşayabileceği bir geleceğin özlemiyle hüzün içinde yaşadı.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.