“Bunlar mutlu paralar değil,” diyerek torbayı sahibine uzattı. “Nasıl olur,” itirazını yapar yapmaz,”Kendin bak,” dedi kadın. İşte o zaman torbanın ağızını aralayıp içine başını uzattı. Bozuklukların renkleri solmuş, üzerindeki resimler ortaya çıkmıştı. Mutsuz bir yüzle yemek yapan kadın, ıssız bir yolun başında gelen var mı diye araziyi gözleyen ihtiyarlar, bacaları tütmeye tütmeye yaşamaktan vazgeçip yıkılmaya yüz tutan evler, bayram günü çalışmak zorunda kalan adamlar, en azından çocukları sevindirebilmek için onlara güzel kıyafetler dikmeye çalışan terzi, patronları izin vermediği için ülkeyi terk edemeyen insanlar... yüzleri asık, mutsuz insanlar... “Yabancı ülkelerde yaşayanların parası hep mutsuz olur.” dedi kadın bilmiş bir sesle.
Sayfa 54Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.