“Los Angeles havalimanının koridorunda koşmak gibiydi. Espiriyi anladın mı?”
“Yürüyen bir bant düşün, öyle durur ve seni bagaj alım bölümüne götürmesini beklersin ama istersen, öylece durup beklemen gerekmez. Yürüyebilirsin. Koşabilirsin. Sana normal bir yürüyüşmüş veya normal bir kuşuymuş gibi gelir. Senin normal yürüyüşün veya normal koşuşunmuş gibi geliyor çünkü vücudun zaten hızlı hareket eden bir bandın üzerinde olduğunu unutmuştur. Bu yüzden rampaların üstüne, bitmelerine yakın YAVAŞLAYIN, RAMPA SONU diye yazarlar. Seninle tanıştığımda rampanın sonuna kadar koşmuş, zeminin artık hareket etmeyen kısmına ulaşmıştım. İşte oradaydım, vücudun ayaklarımın kilometrelerce ötesindeydi. İnsan o koşullarda dengesini koruyamaz. Sonunda yüzüstü yere yapışırsın. Ama ben yapışmadım. Sen beni tam düşmek üzereyken tuttun.”
Sayfa 155Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.