Ne garip... Aradan bunca yıl geçmiş olmasına karşın, oğlumun şımarıklıklarına sinirleniverince sabahleyin, gene birden onu anımsadım. Gözümün önünde beliriverdi çocukluğumdaki bütün iriyarılığıyla. İçim bir hoş oldu, hüzünlendim, daldım gittim. Kendime geldiğimde, bir de baktım, çalışma odasındayım. Dolaptan albümleri çıkarmış, dört bir yana saçmışım içindekileri, sararmış solmuş o eski fotoğrafları karıştırıp duruyorum anlatılamaz bir özlemle.
Benim can babam...
Sayfa 237 - Everest Yayınları, 17. Basım (2016)Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.