Gönderi

Yalnızlık
Yedi tepeli, koca bir şehir... Ve o şehrin üzerinde yaşayan, hergün aynı saatlerde ve aynı koşturmaca içinde olan milyonlarca insan. On beş milyon insan içinde yalnız olmak hakikaten ütopik değil mi? Halbuki birbirimize bir dirsek mesafesinde değil miyiz hergün? Nasıl oluyor da hepimiz bukadar yalnızız? Bakıyoruz ama bomboş bakıyoruz birbirimize. Kimse kimsenin ruhuna dokunmaya meyilli değil artık. Sığ ve sıradan günlük ilişkiler. Hayvansal bir güdü ile birlikte terlemekten başka amacı olmayan, küçük yalan zaferler... Plastik ruhların içinde geçen saatler, günler.. Boşa akan zaman. Birkaç şişe bira ile uyuşan beyinler. Hayalimiz bu değildi elbette değil mi? Birinin, kalbimize dokunmasını çok özlemedik mi? İki eliyle yüzümüzü kavrayıp, gözlerimizin içine gerçekten bakmasını çok özlemedik mi?..
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.