Bilir siniz bir tabir vardır “İstanbul Aşığı” diye. Levon Panos Dabağyan’ı anlatabilecek en güzel tabirdir. İstanbul’un kartpostalları süsleyen ve masalımsı zamanlarından ayna tutuyor bize Dabağyan eserinde. İstanbul’un insanın insan olduğu zamandan başlıyor anlatmaya. Eyüp semtinin uhrevi atmosferi içerisinde, Müslim ve Gayrimüslim ’in kardeşçe yaşamasını, “Hz. Eyüp’ün türbesi bizim içinde önemliydi. Annem ve teyzemle birlikte ziyarete giderdik” diye anlatıyor. Bayramların Müslüman ve Hristiyan ahali için önemi aynı ve hep birlikte kutlanırmış. Kitap; Eyüp, Sirkeci, Yeşilköy semtlerini ve burada Dabağyan’ın yaşamış olduğu anıları anlatıyor. Tabi anlatılan bunlarla sınırlı değil. Şehrin kültür dokusuna katkı sağlayan ne varsa, türbeler, camiiler, yazlık sinemalar, geçmişi bir asır’a dayanan lokantalar, meyhaneler, mesire yerleri, şimdilerde sadece türküleri süsleyen “kara tren “vs. ne kadar güzellik varsa hepsine değinmiş. Okurken bir yandan geçmişi anımsıyorsun öte yandan sanki eski bir Yeşilçam filminin içindesin gibi. Kadim zamanlardan kalan eski bir masalsın şehr-i İstanbul. Bütün bu güzellikler kentsel dönüşüm başlamadan evvelmiş tabi. Tarihi binaların yerini, sanki arşa değecek o çirkin gök delenler almadan önceymiş. Sanki şehirde başlayan bu istimlak furyası ile birlikte bu kadim şehrin güzel insanları da bir yerlere çekip gitmiş. “O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.” diyen büyük usta Yaşar Kemal’in bu sözü, kadim şehirden arta kalanı anlatmak için biçilmiş kaftan.

Zaman Tünelinde Şehr-i İstanbul'un Seyir DefteriLevon Panos Dabağyan · Karadağ Yayınları · 20062 okunma

··

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Cuma ÖZTÜRK