Ben de geçmişim
onu düşündüğümde ay yerini değiştirirdi, yıldızlar yerinden kopup hızla düşerken yeryüzüne, asılı kalırdı yakın gökyüzünde. Ciçekler konuşur beni teselli ederdi, gözyaşlarımı silerdi.
yalnızlık. İçimin yangınına su yetmezdi, söz geçmezdi
arzularıma . Ne tuhaf şu aşk! Anılarıma gittim, döndüm
İçimde, kendime karşı acımayla karışık bir şefkat hissettim. Yazık sana' dedim bana ve tebrik ettim kendimi: ondan vazgeçtiğim için. Güçlü hissettim, iyi yaptığımı anladım. Ondan sonra hiç âşık olmadım. Hislerim beğeniyi geçmedi. Boşanmış, özgürmüş yapayalnızmış.
Üzüldüm onun adına. Hislerim değişmiş. Ona olan aşkımin yerinde yeller bile esmiyor. Ay yerinde, yıldızlar da öyle. Çiçekler suskun, içimin yangını küllükten çıkmış, arzularım yok. Eski bir komşuyu gördüm sanki, taşınmış gitmiş kalbimden. Zaman gerçek bir ilaç, iz birakmıyor nerdeyse.. Hem de bedava! Ilk defa böyle âşık olmuş tum, geçecek derlerdi de inanmazdım,
GEÇMİŞ!
BEN DE GEÇMİŞİM! Şimdi iyiyim; kendimle yalnızlığımın eşliğinde. İşte böyle."
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.