Ocakta bitirdiğim Silahlara Veda kitabını bir Hemingway olmasına rağmen sevmemiş, neden bir başyapıt olarak görüldüğüne anlam verememiştim .Ta ki korona virüsü bizi eve kapatana kadar. Bir savaş kitabının, küresel sağlığı tehdit eden bir virüse ayna tutacağını asla aklıma gelmezdi. Ama bu karantina günlerinde, hala kitap okumayı, mezun olmayı, sevmeyi, sevilmeyi, kızmayı hissedebiliyorsam , bir savaş kitabının savaş ortasında savaş hariç aşkı, hastalığı, deliliği, kaçışı, kadınları, erkeklerleri, silahı, sevmeyi ve sevilmeyi anlattabileceğini daha iyi anlayabiliyorum. Sizi aylar sonra uykunuzdan sarsarak uyandıran fikirlerim serpişmesine neden olan kitap bir başyapıttır ve bir başyapıt geç olsa bile değerine kavuşur.
Kim nereden bilebilirdi ki bu kitabın değerini korona virüsünün ülkeye girmesiyle anlayacağımı. Tabii Hemingway’i anlamamın uzun sürmesinden dolayı kendime biraz kırgınım ama aynı zamanda böylesine apayrı iki olayın birleşiminden bu fikri geliştirmekten dolayı da gururluyum. Ve Silahlara Veda’ya bir kez daha ne kadar önemli bir kitap olduğunun vurgusunu yapmalıyım. Çünkü ancak iyi bir kitaba karşı bu kadar sofistike duygulara sahip olabilirsiniz. (17.03.2020)
