Dorian Gray'dan nefret ettim, diye başlamak istiyorum. Popülaritesi yüksek olan bu kitap da beklentilerimi karşılamayan popülerler arasında yerini aldı. Bazı kitaplar abartılıyor. Yahut benim okuma anlayışım farklı. Farklı bir kurgu insanları çekebiliyor. Ben filmde arıyorum bunu. Kitap, kurgudan fazlası olmalı. Ayrıca yayınevinin ne kadar önemli olduğunu bir kere daha anladım. Belki bu kitabı iyi bir çeviriden okusaydım farklı düşünecektim. Türkçe hataları bile çokken çeviride neler neler olmuştur kim bilir. Siz siz olun çeviri eserleri özenle seçin. Çeviri çok çok ciddi bir iş, emek. Zaten yayınevi seçmiyorsak okuma kültürümüz henüz iç açıcı olmamıştır. Üslubun, akışın zevkine varamamışızdır. Kitaplar boşa vakit geçirmek için değil. İnsanları oyalayan yayınevleri ortadan kalksa belki de bir anda kültür atılımı yaparız. Bu konuyu noktalayıp Dorian'a iki kelam edeyim: Kendi portresine aşık olabilen, sonra da kendi güzelliğinin gidip portreninkinin kalacağını düşünerek portreye düşman olan bir Dorian... Ve bunun çevresinde gelişen olaylar. Çok ama çok güzel olsan ne yazar Dorian? Sen ki kendi eksikliğinde boğuldun. Bu tip insanları güzel anlatmış aslında. Bazı olumsuzluklarda tüm hayatı kaçırmayı tek bir noktaya gözünü dikerek anlatmış. Hayat her şeyiyle var. Bunu kabul etmek lazım. Direneceksek hayata engel olan şeylere direnmeli. Hayatın kendisine direnmek yaşamayı ihmal etmektir.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Ren Kitap · 201874,4bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan Özsoy