Ah hafıza, dünyanın en ağır yüküsün sen. Kaybettiklerimizi hatırlayabilmemiz ne güzel lanetimizdir. Durdurmaya çalıştıkça coşan o kahkaha, şefkatli bakış, kaygıyla söylenmiş bir söz .. Azize senden geriye tahammül edilmez bir boşluk kaldı. Iyi insanların biraz da benim için yaşamasını arzuladım hep. Birkaç yıl da benim için yaşasaydın ya. Yine güldürürdüm seni, söz!
Sayfa 56Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.