Camus diyor ki: özgürlükten mahrum olmak, sıradan şeyleri bile yapamamak, başkalarının acılarına ve ölümlerine duyarsız, bencil bir kalp taşımak, sevdiklerinden uzak kalmak, en yakınlarını veda bile edemeden yitirmek, Yiyecek bulabilmek için varını yoğunu elden çıkarmak, Ağlamak, çırpınmak, haykırmak ama sesini kimseye duyuramamak, ne zaman sona ereceği bilinmeyen bir belirsizliğin içine hapsolmak, umudu ve hayal kurmayı ileri bir tarihe kadar rafa kaldırmak, yaşamak için gözünün içine bakan insanları hayal kırıklığına uğratmak, içinde bulunduğun durumu kavrayamamak ve rüzgarın önünde oradan oraya savrulan bir plastik bardak gibi yaşamak, her gün duyduğun ölüm haberlerine bir süre sonra aldırmamak da bir çeşit vebadır. Yazar, bunların hiçbirini söylememiş de olabilir. Ben, anlamak istediğim gibi anlamış da olabilirim. :) Kitapta vebanın hastaların bedenlerinde meydana getirdiği tahribatın Ve insanların gömülüşünün anlatıldığı kısımlar beni biraz ürpertti az da olsa. Kent sakinlerinin ruh hallerini yaşayarak anlamak durumunda kalmak da biraz üzücü bir mesele.

VebaAlbert Camus · Can Yayınları · 202020,3bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasemin Çakır