Zeze'nin serüveni, çocukluğun masumiyetini ve büyümenin hüznünü hatırlatıyor. Zeze benim en sevdiğim kitap karakteridir. Düşünsenize Şeker Portakalı'nin Zeze'siyle Küçük Prens'le ve Momo'yla çocuk olup arakadaş olduğunuzu. Bu ekibe Pal Sokağı Çocuklarını'da eklersek büyümek hakikaten hüzne sebep olmaz mı hepimiz için? Tabiki bu içindeki çocuk bahçesinde hala hoplayıp zıplayabilenler için geçerli değildir. Ah çocukluk!
