Yazarın ikinci kitabı olan ‘Guguk’u okurken, etraftakiler; ‘kendi kendine gülüyor. Deli mi ne?’ diyebilirler :) Bu ilk kitabını okurken ise; ‘yazıık... Ağlıyor mu ne?’ filan diyebilirler. Tabii ruh halinize göre. Çünkü; özünde iyi bir insan olan Eczacı Bilge’nin, zaaflarını aşamayıp kendini nasıl yok ettiğini okuyacaksınız. Çünkü; eğer hassas bir insan iseniz; Bilge’nin yaşadığı travmaları, yalnızlığı, sırf yeni bir ceket verdiği için öldürülen dilenci için tuttuğu yası, ona hak vererek anlayacak ve vicdanen yakın bulacaksınız. Ve birinci ağızdan anlatılan hikayenin finalini tahmin etsenizde gayet sürükleyici bence. Takıldığım tarafı ise, yer yer gereksiz betimlemelerin oluşu. Yani; karakterin girdiği asansörden, bindiği minibüsten, gittiği lavabolardan vs. fazla detaylıca bahsettiği bölümleri atlayarak okuyup, ‘herhalde ilk kitap heyecanındandır’ diye düşündüm. Çünkü GUGUK betimlemeleriyle bile daha dozunda ve keyifliydi. Yine de;