Bir mesai arkadaşım şöyle demişti:
-Nasıl bu kadar kötü olabiliyorlar? Karakterlerini biliyorum, yıllardır birlikte çalışıyoruz. Yine de kendilerini sanki en erdem sahibi insanmış gibi gösteriyorlar.
Ona şöyle cevap vermiştim:
-Aslında hepimiz birbirimizin ciğerini dahi biliyoruz. Onlar da biliyor ve bu şekilde bir arada olmayı kabul ediyorlar. Kabul etmekle kalmayıp, birbirlerine tenhada çelme takıyor, göz önünde cilalıyorlar.
Biz ise uzak durmakla hislerimizi gösteriyoruz.
Aslında bu da yeterli bir tepki değil. Doğrudan yüzlerine tüküreceksin!
Ben tüküremiyorum, sosyal ve duygusal mesafeyle yetiniyorum:)
Yazdığınız satırlar hislerimize tercüman olmuş. Katılmamak elde değil.