Ve Stefan Zweig den ilk kitabını böylece okumuş oldum..
Açıkçası nasıl bir giriş yapacağımı bilmiyorum... Hepimiz aşık olduğumuz bir dönem den geçtiğimizi tahmin ediyorum. Ve aşık olduğumuz da, yaptığımız her bir hareket geriye dönüp güldüğümüz veya keşkelerimiz olduğunu düşündüğünüz anlar da vardır. Yanılıyor muyum ?
Ama Bilinmeyen bir kadının mektubu okurken "yok canım okadar da aşık olamaz bir insan" dediğim çok oldu.. Cesaretsizlik den ve tek taraflı bir aşkı yürütmenin acısını şahit oluyoruz adeta...
