Hayatın ikinci yarısından sonra, arketipler ve benlik arketipi bilinçdışından zuhur etmeye başlar ve bireyselleşme anacına ulaşırsa ben , artık varoluşun odak noktası olmaktan çikar. ‘Ben’ , kendi evreninin güneşi olmak yerine, gittikçe gerçek güneşin yörüngesindeki bir gezegen gibi benliğin etrafında dönmeye başlar. Birey, artık arayışında huzura ermiş, yaklaşan ölümü göğüsleyecek güce erişmiştir. Çevresindeki insanlarla barışçıl ilişkiler kurar. Bu gelişim ritmine göre, hayatın sonu bunaklık değil, bilgeliktir.
Sayfa 39Kitabı okuyor
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.