duvar
"dikkat! boyalıdır, dokunmayın"
böyle diyordu ilk duvar
rengimi seçtim alkımlardan
ömrümce kurumam daha
kirletmeyin bedeninizi
bulaşmayın bana
"her insan melezdir"
demiş ve susmuştu ikinci duvar
takati de yoktu ikinci bir söze
oysa sükut kabulden sayılırdı
nice isyan çağırırken yağız ruhunu
"açlıktan dilimi yuttum."
kahramanlarından habersiz biten bir öykünün
trajedisi söyletti üçüncü duvara bu sözü
ıhlamur kokan bir sonbahar günüydü
hasılıkelam üç duvar kardeştiler
ve bir oda olmaya güçleri yetmiyordu